بیرون زدن دست‌های انسان تنها در بیابان

به گزارش هشمهری آنلاین، مجسمه‌های شگفت انگیزی مثل تندیس «مانو دل دیزرتو» که در خشک‌ترین قسمت فلات آتاکاما - یکی از خشک‌ترین مناطق دنیا -ساخته شده؛ مجسمه‌ای به شکل یک دست بزرگ که از خاک بیرون آمده؛ این مجسمه عجیب ۱۱ متری گردشگران و بازدیدکننده‌های زیادی را به این منطقه گرم و سوزان می‌کشاند؛ گردشگرانی که دوست دارند یکی از شاهکارهای مجسمه سازی معاصر را از نزدیک ببینند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

تندیس مانو دل دیزرتو به معنی «دستی در صحرا» در سال ۱۹۹۲ در ۷۵ کیلومتری جنوب شهر آنتوفاگاستا در صحرای آتاکاما واقع‌در شیلی توسط ماریو ایرازابال ساخته شده. این مجسمه با ارتفاعی حدود ۱۱متر و با اسکلتی از آهن و سیمان در خشک‌ترین قسمت فلات آتاکاما ساخته شده اما با وجود خشکی و گرمای شدید این صحرا باز هم بازدیدکنندگان زیادی برای دیدن این اثر هنری شگفت‌انگیز به آنجا می‌روند و علاوه بر صحرانوردی، از این مجسمه هم دیدن می‌کنند.

به خاطر زیرسازی قوی این مجسمه که تا چندین متر در زمین فرو رفته و همچنین به دلیل آهن‌های زیادی که در ساخت آن به کار رفته تا به حال هیچ‌کدام از زمین‌لرزه‌ها و باران‌های شدیدی که در این صحرا به وقوع پیوسته نتوانسته‌اند این مجسمه را تخریب کنند و این تندیس همچنان میان این فلات پابرجا مانده است. سازنده این اثر هنری عجیب کسی نیست جز ماریو ایرازابال، یکی از هنرمندان خلاق اهل شیلی که با ساخت چندین تندیس مشابه در برخی از شهرهای آمریکای جنوبی، توانسته نام خود را به گوش جهانیان برساند.

این تندیس‌ها که در نظر اول تداعی بخشی از اعضای بدن شخصی غول‌پیکرند که زیر خروارها خاک مدفون شده و به گفته این هنرمند نمادی از تنهایی، کمک خواهی و تاسف هستند. ماریو ایرازابال در سال ۱۹۷۰ طرح اولین تندیس بزرگ خود را که به شکل دستی از خاک بیرون مانده بود، کشید. او اعتقاد داشت که این تندیس عجیب می‌تواند نشان‌دهنده کسی باشد که دچار مشکل بزرگی شده، به دردسر افتاده و از دیگران درخواست کمک می‌کند.  
مجسمه «مونومنتو ال آهوگادو» به‌معنی دست هم یکی دیگر از کارهای این هنرمند خلاق است؛ مونومنتو ال آهوگادو دستی است که در شن‌های ساحلی باراوا در پونتو دل آسته واقع در اروگوئه فرو رفته و فقط پنج انگشتش از خاک بیرون مانده است.

در تابستان سال ۱۹۸۲ جشنواره‌ای برای ساخت سمبل شهر در باوارا برپا شد که نه نفر از بزرگ‌ترین مجسمه‌سازان آمریکای جنوبی برای شرکت در آن به این شهر آمدند؛ ماریو هم تصمیم گرفت شانسش را در این جشنواره امتحان کند. ماریو برای ساخت مجسمه خود از طرحی که در زمان تحصیلش در سال ۱۹۷۰ برای اولین بار کشید و مورد توجه استادش قرار گرفته بود بهره برد. او توانست در مدت شش روز ساخت آن را به اتمام برساند، نظر داوران و مردم را جلب کند و به عنوان طراح برگزیده انتخاب شود. از آن به بعد این مجسمه به عنوان سمبل این شهر ساحلی معرفی شد.

این شهر به دلیل واقع بودن در کناره اقیانوس اطلس میزبان مسافران زیادی است که برای شنا به اقیانوس می‌روند و در آب‌های متلاطم اقیانوس غرق می‌شوند. به همین علت و به خاطر یادآوری خطرات شنا در آب‌های آزاد، این تندیس در کناره ساحل این شهر ساخته شد تا نماد کسانی باشد که در آب گرفتار شده‌اند، دست و پا می‌زنند و از دیگران کمک می‌خواهند. این مجسمه با مقادیر زیادی میله استیل به‌عنوان پایه و ستون ساخته شده. روی این میله‌ها با رویه‌ای از پلاستیک پوشیده شده و نمای خارجی آن هم با شن ساخته شده است.

این مجسمه به‌خاطر نزدیک بودن به دریا و رطوبت زیاد هوا در آن، منطقه تا حدودی آسیب دیده بود که در سال ۲۰۰۵ بازسازی شد. با ساخت این مجسمه، نام ماریو در سراسر جهان بر سر زبان‌ها افتاد و او توانست با ساخت مجسمه‌های دیگر به همین شکل در سال ۱۹۸۷ در مادرید و همچنین در سال‌های ۱۹۹۵ و ۱۹۸۷، نام خود را در جهان به ثبت برساند.

کد خبر 774536 منبع: همشهری سرنخ برچسب‌ها هنرهای تجسمی خبر مهم مجسمه هنر شیلی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: هنرهای تجسمی خبر مهم مجسمه هنر شیلی ساخته شده ساخته شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۷۰۸۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با رویای ریلی هیتلر آشنا شوید؛ قطار عجیب نازی ها که هیچگاه ساخته نشد!+ فیلم

تین نیوز

نازی های آلمان در بسیاری از موارد از صنایع پیشرفته گرفته تا پزشکی و تولید ادوات نظامی پیشرفته، در دوران خود سرآمد بودند. اگرچه حزب نازی و رهبر مقتدر آن یعنی آدولف هیتلر امروزه به واسطه اقدامات نظامی و تولید تسلیحات پیشرفته مشهرو هستند، اما جالب است بدانید که موضوع حمل و نقل، یکی از موارد کلیدی در اندیشه هیتلر محسوب میشده است.

به گزارش تین نیوز به نقل از پایگاه خبری ریل نیوز؛ هیتلر در دوران حکومت خود، به دنبال ساخت شبکه ای ریلی برای اتصال چهار گوشه جهان (پس از تسخیر کامل) بود تا از این طریق بتواند قدرتی افسانه ای برای رایش سوم تولید نماید. به همین دلیل، وی به دنبال اتصال ریلی لیسبون به مسکو بود. البته طرح مفهومی قطار مد نظر هیتلر بسیار با نمونه های مشابه خود در جهان متفاوت بود. به عنوان مثال، عرض خط این مسیر ۶ متر در نظر گرفته شده بود که قطار بتواند از امکاناتی عجیب همچون سالن سینما، سوئیت های مجلل و حتی استخر و سونا برخوردار باشد.

همچنین این قطار قرار بود به نوعی سیستم دفاع ضد هوایی نیز مجهز بود. اگرچه شاید این نکته به ذهن خطور کند که ساخت چنین قطاری تنها در حد رویا بود؛ اما حقیقت امر این است که بر اساس اسناد تاریخی به جا مانده از آن دوران، نازی ها دقیقا در آخرین مراحل تولید و ساخت این نوع خط و ناوگان قرار داشته و فاصله چندانی با عملیاتی سازی آن نداشتنند.

قطار هیتلر قرار بود در فاز نخست، شهرهای مهم آلمان یعنی هامبورگ، برلین، نورمبرگ، مونیخ و لینز را به یکدیگر متصل ساخته و سپس، به نقاط دیگر اروپا نیز کشیده شود. به عنوان مثال، نقضه اتصال ریلی آلمان به روستوف روسیه و پاریس، کراکوف لهستان و کی یف اوکراین نیز در اسناد به جا مانده از آن دوران مشاهده می شود. حتی کریدوری ریلی نیز در نقشه ها به چشم می خورد که از استانبول تا هامبورگ کشیده شده و به عنوان کریدور شمال – جنوب آلمان شناخته میشد. این کریدور در مسیر خود همچنین از شهرهایی چون بوداپست، مین و بلگراد نیز عبور می کرد. حتی برنامه اتصال مونیخ به شهرهای رم و مادرید نیز در نقشه این مسیر دیده می شود. اما نقشه کریدور مد نظر هیتلر، در حقیقت مقیاسی جهانی داشته و قرار بود بعدها به هند و ولادیووستوک شوروی سابق نیز متصل شود که فاصله بسیار معناداری با آلمان داشتند.

در پروژه قطار مد نظر هیتلر، ۴۱ شرکت آلمانی مشارکت داشتند. طرح های ارائه شده از سوی این شرکت ها شامل انواع لکوموتیوها از نوع بخار گرفته تا برقی و حتی گازسوز نیز به چشم می خورد. نکته قابل تامل اینجاست که قدرت لکوموتیوهای طراحی شده توسط تمامی این شرکت ها قدرتی معادل ۱۵ هزار الی ۲۴ هزار اسب بخار داشتند. نهایتا قرار بر این شد تا لکوموتیو قطارهای مسافری از نوع برقی ساخته شده و لکوموتیوهای باری نیز از سیستم دیزل هیدرولیک بهره ببرند که هر دو نوع، در زمان خود شگفت انگیز به نظر می رسیدند.

طرح تایید شده برای ساخت قطارهای مسافری نهایتا مجهز به نوعی لکوموتیو شد که دارای هشت اکسل بوده و طول و عرض آن نیز به ترتیب، ۴۲ و ۶ متر بود. ارتفاع این لوکوموتیو نیز به هشت متر می رسید که البته دلیل آن، ارتفاع مشابه برای سالن های مسافری دو طبقه تعبیه شده برای این قطار بود.

از دیگر ویژگی های این قطار می توان به وجود سالن سینما با ظرفیت ۱۹۶ نفر اشاره کرد که واقعا شبیه به یک رویا به نظر می رسد. طول این قطار نیز به ۵۰۰ متر می رسید که قابیلت حمل ۲ هزار الی ۴ هزار مسافر را دار بودند. نکته جالب توجه دیگر در خصوص قطار نازی ها، طراحی سرعت سیر ۲۵۰ کیلومتر در ساعت برای آن بود که معادل سرعت قطارهای سریع السیر امروزی تولید شده در کشورهای توسعه یافته جهان است.

حجم ویدیو: 29.09M | مدت زمان ویدیو: 00:12:07 دانلود ویدیو آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید